Varis - Bir Ovuc Torpaq

     Varis Yolçiyevdən oxuduğum beşinci əsər... Başladığım zaman “Yetmiş Yeddinci Gün” qədər bəyənəcəyimi düşünmürdüm, çünki, oxuduğum digər kitablarında bu kitabdakı sehri tapa bilməmişdim. Amma bu dəfə yanıldım, ən az “Yetmiş Yeddinci Gün” qədər güclü təsirə malik bir əsər oldu mənim üçün “Bir Ovuc Torpaq”. Serial çəkmək üçün niyə ilk seçimin bu əsər olduğunu indi yaxşı anladım. Varisin dəyərli fikirləri ilə zəngin olan bu kitab elə oxunduğu zaman filmə çəkilir xəyallarda. Oxucuların filmlərindəki qəhrəmanlar fərqli olsa da, ən təsirli səhnələr eynidir deyə düşünürəm. Hər kəs obrazları müxtəlif cür təsəvvür edir, ancaq müəllifin qələminin gücü ilə yaranan, oxucunu göz yaşlarına boğan o səhnələr isə yaşayaraq oxuyanlara bərabər ölçüdə təsir edir.
      Varis oxuduğum hər kitabı ilə qəlbimdəki yerini daha da möhkəmləndirir. Sevimli yazıçım bu əsərlə təkcə məhəbbət mövzusunda deyil, eyni zamanda vətənpərvərlik hisslərinin tərənnümündə də böyük məharətə sahib olduğunu sübut edib. “Bir Ovuc Torpaq” hər kəsin, xüsusilə, gənclərin bir çox şey öyrənə biləcəyi, özü ilə əsərin qəhrəmanları arasında oxşarlıqlar aşkarlayacağı, tamamilə Varisin qələminə uyğun oxucunu özünə bağlayan səmimi romandır.
     Ailə, sevgi, sədaqət, qürur, vicdan əzabı, vətən sevgisi, yalan, xəyanət, intiqam – bir sözlə, həyatımızda önəmə sahib əksər duyğuları ehtiva edən bu kitab asanlıqla oxucuların sevgisini qazana bilib. Bundan sonrakı kitablarda yer alan oxucu rəyləri də bu sevgini isbat edir. Müəllifin bütün səmimiyyətini ortaya qoyaraq yaratdığı bu kitab, sözsüz ki, bu səmimiliyi duyan hər bir oxucu üçün əvəzsiz olacaq.
     Varisin iki imza günündə iştirak etdiyim üçün asanlıqla deyə bilərəm ki, bu insanın səmimiliyini, diqqətliliyini, alicənablığını onu görmədən də, əsərləri sayəsində hiss etmək mümkündür. Artıq kitablarının əksəriyyətini oxuduğum üçün sevimli yazıçımı daha yaxşı tanımağa başlamışam. Deməli, o, duyğunu oxucuya sözlə ötürə biləcək qüdrətə malik yazıçıdır.

     Oxuyarkən bir şey hiss etdim... Bu kitabda müəllifin toxunduğu bəzi mövzular sonrakı iki kitabında daha geniş işlənib və hətta əsas müvzuya çevrilib. Sadəcə bu kitabda hadisələri davam etdirmək üçün yazıçının toxunduğu bu mövzular sonrakı kitabları üçün ilham qaynağı olub deyə düşünürəm. Nigarın intihara cəhdi və Zaurun kimsəsiz uşaqların himayə olunduğu evi ziyarəti. Varisin həmin səhnələri təsvir edərkən bu barədə daha çox şey yaza biləcəyinə inamı “Yetmiş Yeddinci Gün” və “Əzilmiş Fotoşəkillər”in ərsəyə gəlməsi üçün təməl daşı rolunu oynayıb hissini oyatdı məndə.
      Fərqli duyğularla oxuduğum “Bir Ovuc Torpaq” ən sevdiyim kitablardan birinə çevrildi. Bəzən həyəcanlandım, bəzən üzüldüm, bəzən ümidsizliyə qapıldım, insanın intiqam üçün, sevgisi üçün nələr edə biləcəyinin şahidi oldum. Və nəticə yenə də mənə görə yazıla biləcək ən gözəl sonluq oldu. Bir ovuc torpaq sonda kəsişən iki həyat üçün fərqli ancaq bir o qədər də əhəmiyyətli məna daşıya bilərmi??
      Hadisələrin əvəzlənməsi, duyğuların əks etdirilməsi, obrazların canlılığı oxucunu öz sehrli dünyasına çəkir və asanlıqla da bu təsirdən çıxmasına izn vermir. Dəyərli fikirlərlə, dərs mahiyyətli mesajlarla zəngin olan bu əsərin Varisin ən uğurlu kitablarından biri olduğunu qeyd etməliyəm.
      Son olaraq ən çox bəyəndiyim sətirlər:

• Yaşamaq istəyən adamı onun istəyinin ziddinə getməklə öldürmək qatillikdir. Bəs ölmək istəyən adamı onun istəyinin ziddinə getməklə xilas etmək nədir? Bəlkə elə bu da qatillikdir? Ancaq, humanist qatillik? 
• Müəllim özündən sonra tələbələr, yazıçı kitablar, rəssam tablolar, bəstəkar musiqi əsərləri, rejissor filmlər, memar binalar, siyasətçi tarix səhifələri qoyub gedir. Hamı üçün. Adı insan isə yalnız xatirələr qoyub gedir. Yaxınları üçün. 
• Bu bir qanundur.. Yuvadan düşən quşcuğaz ya qanad açıb uçmalı, ya da yerə yuvarlanıb parça-parça olmalıdır. Üçüncü bir yol yoxdur. Əslində, bu şərtlər müstəqil həyata atılan insanlar üçün də eynidir. Di gəl ki, quşların uçması və ya yerə çırpılması dərhal baş verdiyi halda insanda bunlar zaman-zaman baş verir. 
• İllər keçdikcə, keçmiş məfhumu gələcək məfhumunu qısaltdıqca insanın iç dünyasındakı xatirə yükü onu daha da ağırlaşdırır, yaşamağını çətinləşdirir.. Xatirələri dəfn etməyi bacarmaq - bax, ən böyük azadlıq elə budur.   

    Sevərək oxuduğum bu kitab məndən 5 bal aldı.            

    Əsəri hələ də oxumayanlar buraya  -----> Bir Ovuc Torpaq         
    Varisin digər əsərləri üçün buyurun ;)
           Sonuncu Ölən Ümidlərdir
           Yetmiş Yeddinci Gün
                                           

18.07.2013     /     03.24 a.m