Ahmed Günbay Yıldız – Hayata Dair Notlar

     Ahmed Günbay Yıldız'ın bir kitabını daha bitirdim... Hayata dair notlar. Bu müəllifi dili dərinliklərinə qədər bildiyi, fikirlərini ustalıqla ifadə etdiyi üçün xüsusi sevirəm. Oxuyarkən onun qələmindən çıxan sözlərdə qeyri-adilik hiss etmirsən, ancaq dərinliyə enəndə adi sözlərlə belə necə gözlər mənalar yaratdığını, əsərlərinin sevilməsinin sirrini anlayırsan. Həqiqətən, roman janrının ən gözəl nümunələrini onun yaradıcılığında tapmaq mümkündür.

     Ahmed Günbay Yıldız'la tanışlığım “Seni unutmaya gücüm yetmedi” kitabı vasitəsilə oldu. Sonra isə “Hülyalar hüzün açtı” ilə davam etdi.. İlk iki roman sadəliyi, axıcılığı ilə tez bir zamanda bitirdiyim kitablar sırasında yerini aldı. “Hayata dair notlar” isə adından da məlum olduğu kimi roman olmadığı üçün qısa müddətə bitmədi.. Amma yazıçının o qədər dəyərli fikirləri ilə qarşılaşdım ki, bu müddətə dəydi.

     Bu əsəri ilə Ahmed Günbay'ı daha yaxşı tanımaq mümkündür. Həyata, dinə, ailəyə, sevgiyə baxışı burada nəsihətlər şəklində öz əksini tapır. İnsanın doğulduğu andan etibarən həyata münasibəti, duyğuları, atdığı addımları çox gözəl şəkildə izah olunub. Ən bəyəndiyim nüanslardan biri yazıçının bütün ideyaları din çərçivəsində irəli sürməsi oldu. Kitabın başlıqları altında yazıçının bir-birindən dəyərli düşüncələri ilə tanış oluruq. İstər dinə, istər sevgiyə, ailəyə, gəncliyə, istərsə də ədəbiyyata dair fikirləri bəyənməmək mümkün deyil. Müəllifin də ifadə etdiyi kimi o, yazmaqdan hirsini tıkmək üçün deyil, illərlə yaşayacaq bir əsər yaratmaq üçün, qəlbinin dərinliklərində yatan duyğuları paylaşmaq üçün istifadə edib. Elə bu səbəbdən də onun əsərləri minlərlə oxuyucunun sevimli kitabları sırasında önəmli yerini qoruyur.

     Əminəm ki, bu kitabı oxuyan hər kəs özünə aid nə isə tapacaq onda. Bitirdikdən sonra həyata baxışınız dəyişir. Oxuduqlarınız səhvlərinizi, zəifliklərinizi üzünüzə vuracaq və onları düzəltməyə istiqamətləndirəcək sizləri. Müəllif sadə dillə, dərin fikirləri ilə həyatın öz əlimizdə olduğunu anlatmağa çalışır. Yalnızca doğru yola – O’na yönəlməklə irəliyə gedə, bizə verilən müddəti düzgün qiymətləndirə və hər şeyi öncədən mühakimə edərək uğurlu nəticələr əldə edə bilərik. Bu kitab sətirlər arasında gizlənən önəmli fikirləri tapıb həyatına əlavə edən hər kəs üçün bir xəzinə mahiyyəti daşıyır. Oxuduqca həyatınızla, daxilinizlə muqayisələr edin, sonda kitabın sizə nələr qatdığını anlayacaqsınız..

     “Hayata dair notlar” sadə dili, axıcılığı, maraqlı fikirlərlə zənginliyinə görə bəyəndiyim bir kitab olsa da, ancaq oxuyarkən güclü təsir bağışlamadığı üçün məndən sadəcə 3 bal aldı..

Və sonda kitabdan bəyəndiyim bəzi fikirlər:

• An gelir sükut, hayatta kurulmuş en güçlü cümle olur.
• Gecenin en karanlık anı sabahın ilk muştusudur aynı zamanda.
• Tıpkı bir hazine avcısı gibi sabırlı, titiz, azimli olmalısın.. Bununla beraber hazinenin kendi içinde saklı olduğunu unutmayacaksın.
• Hayat kendine karşı zayıf kalanlar için bir kabustan ibarettir.
• Sürekli hayallerinin peşinde koşanlar gerçeklerle yüzleşemezler hiç bir zaman.
• Hataları, sadece af dilemekle, hiç yaşanmamış hale getirebileceğiniz zannı bile hataların en büyüyüğüdür.
• Arzuların acı çekmeye yara almaya tahammülü yoktur. Temayülleri doğrultusunda zahmetsiz yaşamak isterler sadece.

29.07.2012 

                                         

Elxan Elatlı – Xəyanət

     Elxan Elatlının hadisələri qarışıq hala salmaq, onları “Qanbay Qasımlı və Ələmdar”ın əli ilə açmaq bacarığına heyranam.. Artıq bir neçə kitabı ilə tanış olduğum üçün yeni birinə başladığım zaman məni fərqli bir macəranın gözlədiyindən əmin oluram. Bu müəllifin hər kitabından ilk bölməni oxuduqdan sonra kitabı vərəqləyib bir hadisəni nə qədər geniş şəkildə təsvir etdiyinə baxdıqca və müxtəlif hadisələrlə əlaqələndirib sadə şəkildə anlatdığını gördükcə.ləzzət alıram.  Səhifələr bir-birini əvəz edərkən məni nələrin gözləyə biləcəyini beynimdə canlandırmağa başlayıram, bitirdiyim zaman isə necə də sadə düşünürmüşəm deyə təəssüflənirəm.. Həqiqətən bu istedadlı yazıçı məxfi işin izahını əvvəlcədən ağla gəlməyəcək şəkildə qurub təsvir etməyə qadirdi. Detektiv əsər yazmaq daha böyük məsuliyyət tələb edir deyə düşünürəm. Hər şeyi elə qurmaq lazımdır ki, oxucu darıxmadan, həvəslə, həyəcanla addım-addım sona yaxınlaşsın. Elxan Elatlı da bu işin öhdəsindən ustalıqla gəlir.

     “Xəyanət” də oxuduğum Elxan Elatlı kitabları arasında öz yerini aldı. Əsərin ilk səhifələrindən özümü qarmaqarışıq bir dünyanın içində tapdım.. Qəhrəmanımız “Qara Xəfiyyə” kimi qarışıq işləri xoşlasam da, təəssüf ki, onun qədər bacarıqlı deyiləm bu məsələlərdə :) 
      Müəllif əsər üçün ideal ad seçib deyə düşünürəm. Bu kitabda hər addımda xəyanətlə üzləşirik.. Mövzu tamamilə dövrümüz üçün aktualdır. Kitabı oxuduqca həyatda Tanrıdan başqa kimsəyə bütün qəlbimizlə güvənməyin düzgün olmadığını anlayırıq.

      Elxan Elatlı əsərlərinə xas mükəmməllik bu əsərdə də nəzərə çarpsa belə bəzi nüanslara görə “Xəyanət” digərlərindən geri qaldı mənim üçün.. Xüsusilə bütün xəyanətlərin aşkar olduğu halda Asəfin xəyanətinin üstünün açılmaması bəyənmədiyim detallardan biri oldu.. Qanbay Qasımlının öhdəliyində olan vəzifə ilə tam əlaqəli olmadığı üçün bu xəyanətin qaranlıq qaldığını düşünürəm. Bəlkə də yazıçı əsərin əsas xəttini təşkil edən məxfi işlə sırf bağlı olmadığı üçün bu yalanın aşkarlanmasını əhəmiyyətli saymayıb. 

      Yeni kitabları ilə tanış olduqca Elxan Elatlıya daha çox heyran qalıram.. Onun əsərlərində gözdən qaçan kiçik detalların yavaş-yavaş aşkarlanmasını çox sevirəm.. Əsərlə tanış olduqca hər oxucu məkanı, qəhrəmanları, hadisələri təsəvvüründə fərqli canlandırır. Əsər hər dəfə oxunduqca yenidən həyata gəlir, oxucu fərqində olmadan yeni bir film çəkmiş olur. Bu müəllifin ən bəyəndiyim cəhətlərindən biri də təsvirləri xırda detallarına qədər dəqiqliklə verməsidir.. Oxuyarkən bütün səhnələr gözlərimiz qarşısında asanlıqla canlanmış olur..

      Sonda "Xəyanət" haqqında unudulmaz, çox təsirli bir əsər deyə bilməsəm də, məşhur detektiv müəllifin maraqlı kitablarından biri olduğunu qeyd etməliyəm.. Digər əsərlərlə müqayisədə mənə zəif təsir bağışladığı üçün sadəcə 3 balla qiymətləndirirəm..

      Müəllifin yaradıcılığını yaxından izləmək, ən son xəbərlərlə tanış olmaq istəyirsinizsə, səhifəyə buyurun  -----> Elxan Elatlı

18.07.2012 

Varis - Sonuncu Ölən Ümidlərdir

      Bu kitab oxumağa başlamadan məni maqnit kimi çəkirdi, amma hər dəfə nə isə rəfdən onu seçməyimə mane olurdu. Nədənsə uzun müddətdir sahib olduğum bu kitaba hər dəfə gözüm sataşanda “Dayan, hələ həmin vaxt deyil!” cümləsi səslənirdi qulaqlarımda...Qəribə olsa da, bəlkə də kitab ona olan marağımı hiss etmişdi :) Ona görə də sadəcə oxumaq həvəsi ilə başladığım kitablar sırasına daxil olmaq istəməyərək səbrlə oxunacağı günü gözləyirdi rəfin bir küncündə.. Və nəhayət o an gəldi. Bütün problemlərdən – imtahan həyəcanı, semestr balları, günlük streslərdən qurtulub kitabımı əlimə aldım. Bu sadəcə tətildə vaxtımı dəyərləndirmək, əsər haqqında məlumat qazanmaq üçün atılmış addım deyildi. Bəlkə də, ədəbiyyata olan vurğunluğumdan yaranmış bir hiss idi. Düşünürdüm, hətta əmin idim ki, bu, indiyə qədər oxuduğum fərqli dillərdə, fərqli üz qabıqlarına malik olan kitablardan fərqlənəcək. Elə buna görə də ona sərf etmək üçün ideal vaxtı gözləmişdim. Oxumağa başlamadan ətrafımdakı insanların nə düşündüklərini öyrənmək mənim üçün hər zaman maraqlı olur. Bir dostumun “ 2 saata bitirdim, elə də maraqlı deyil.”, digərinin “Əvvəli gözəl başlamışdı, amma sonluğu xəyal qırıqlığı oldu.” kimi fikirləri belə kitabın sehrinə inamımı azalda bilmədi.

     İlk öncə, İsmayıl Şıxlının müəllif haqqında dediyi sözlər... Görəsən bitirəndə mən də onunla razılaşa biləcəyəm mi? deyə düşündüm. Və budur 13.07.2012 saat 1:27 a.m. bitirdim.. Varislə tanışlığım elə onun ilk kitabı ilə oldu. Doğrudan da kitab inanılmaz sehrə malik idi, altıncı hissim bu dəfə də məni yanıltmadı. Ən sevdiyim kitablar sırasında yerini aldı. Varis Yolçiyev kimi bir ədəbiyyatçıya sahib olduğumuz üçün fəxr edirəm. Deməli, ədəbiyyatımız yaxşı əllərdədir.

   Film sahəsində çalışanlar duyğuları çatdırmaqda yazıçılardan daha şanslıdır deyə düşünürəm. İzləyiciyə təsir etmək üçün tək silahları söz deyil; jest, mimika və mühit vasitəsilə bu təsiri gücləndirə bilərlər, alternativləri çoxdur. Amma yazıçının əlində tək variant – söz var. O, sözdən maksimum dərəcədə istifadə etməli, əlində olan tək silahla daha güclü rəqiblə mübarizə aparmalıdır. Bunu yalnızca öz gücünə inananlar edir, Varisin isə belə sənətkarlardan olduğuna şübhə yoxdur. Bu müəllif əlindəki silahın hər sirrini o qədər gözəl bilir ki, tərəddüd etmədən mübarizəyə qoşulur. Nəticə də məlumdur. Film izləyərkən aldığım həzzi, keçirdiyim hissləri oxuyarkən yaşadığım ən gözəl kitablardan biri oldu. Oxunduğu zaman film effekti yaradan əsərlər azdır. Onlardan biri olaraq “Sonuncu Ölən Ümidlərdir” mütaliə zamanı hadisələri canlandırma bacarığından asılı olmayaraq hər oxuyuca dərindən təsir edir. “Kitab oxumağın vaxtı yetişdi.” şüarı ilə işıq üzü görən bu kitab son illərin kitab göstəricilərindən də aydın olduğu kimi bir çoxlarında mütaliəyə maraq oyadıb.

     Əsər təkcə sadə anlaşıqlı dili ilə deyil, hər hissənin əvvəlində verilən kitaba ayrı bir rəng qatan şeir parçaları ilə də məni valeh etdi. Bir çox oxucu sonunu bəyənməsə belə mənə görə yazıla biləcək ən gözəl sonluqdur. Bəlkə də hər kəsin gözlədiyi kimi bitsəydi, o da adi kitablar sırasına daxil olardı. Əsərdə yaşadıqları hər şeyə rəğmən bir-birini sevməkdən vazkeçməyən iki sevgilinin ayrılma anı iki dəfə təkrarlanır, sadəcə baş qəhrəman dəyişir. Həm sevdiyinin, həm də özünün həyatını vaxtında verilməyən qərarla məhv edən İlqar üçün ən ideal sonluq seçilib. Əminəm ki, əsəri oxuyarkən Nailəyə nifrət edənlər çox olub, rəğbət bəsləməsəm belə onun yerində olmadan, qərarlarını mühakimə etmədən mənfi adlandırmaq düzgün deyil deyə düşünürəm. İnsan oxuyarkən özünü onun yerində təsəvvür etməkdən belə çəkinir, amma Nailə bütün bunları yaşayıb dözəcək və sonda qələbə qazanacaq qədər güclü xarakterə malik idi. Hər yolu ağılla düşünərək intiqamını alsa da, sonda öz hisslərinə məğlub olub. Və bunda yenə də İlqarın rolu böyük idi. Həyatında qərar qəbul etməkdə daim gecikən bu oğlan sonda həbsə gedib gərçəkləri öyrənsəydi, bəlkə də, ilk düzgün addımını atmış olacaqdı. Ancaq bu, zəif xarakterli, ətrafındakıların sözlərini daha əhəmiyyətli sayan biri üçün xoşbəxt sonluq ola bilərdi, əsər üçün yox...
     Müəllifin verdiyi mesaj oxucunu gələcəyə inamla baxmağa səsləyir: “Edilən hər pisliyin cəzası gec də olsa verilir, sadəcə ümidin sizi tərk etməsinə əsla izn verməyin.” Nailə gənc yaşlarından əzab dolu həyat yaşasa belə ürəyindəki ümid hər zaman onun yeganə dayağı idi. Əsərdə bəyəndiyim nüanslardan biri də “son” və “ümid”lə bağlı Varisin düşüncələri oldu. ‘Sonun sonu’ və ‘sonun başlanğıcı’ bu iki sevgilinin vəziyyəti üçün seçilmiş ideal ifadələrdir. Eləcə də ‘ümid’ və ‘ümidciklər’.. Oxuyarkən öz həyatımıza nəzər yetiririk; görəsən bizim həyatımızda hansı daha çoxdur: ümidlər yoxsa ümidciklər? Ümidlər inamdan, ümidciklər isə arzudan doğur..
     Yəqin ki, ümidlər. Bu da son... Sonuncu ölən ümidlərdir... Tətilin ilk kitabını bitirməyin sevincini yaşayıram. İndi isə Varisin digər əsərlərini oxumaq haqda düşünürəm.. Görəsən hansı biri bu kitabı oxuduğum zaman yaranan duyğuları yenidən hiss etdirəcək mənə??
     “Sonuncu Ölən Ümidlərdir” hiss etdirdiyi duyğular sayəsində 5 bal alır məndən...
      Hələ də oxumayanlar buraya -----> Sonuncu Ölən Ümidlərdir...
 Bir Ovuc Torpaq,   Yetmiş Yeddinci Gün haqqında fikirlərimi oxumaq istəyənlər buyursun ;)

13.07.2012     /     4 .03 a.m.